8. dönem

Malumunuz okullar başladı. Üniversiteler de başladı. Birbirinden azgın, hormon patlamaları içindeki taşkın, kaba, zevksiz ve iğrenç genç insanlar yine işgal etti okulu. Kampüsteki restoranları işgal edip "Abi şu dersi ekleyemedim. Şunu ekledim. Caz tarihinde de saat 7'den gece 1'e kadar sürekli register'a bastım, bir anda çat diye eklendi. Hah hah hay." şeklinde muhabbetler döndürüyorlar. "Abi şu kızın götü, bu kızın bacağı." şeklinde seviyesiz lakırdılar da ediyorlar.(Ben ediyorum)

İnsanlığı sevmek ve bireylere tek tek değer vermek ne kadar doğalsa bu yığınlardan da ne kadar tiksinsen o kadar doğal. Bu gençler ne kadar aptallarsa götleri o kadar tavana vuruyor. Bir kısmı "Nolcak abi ya rahat olalım." tribinde tuzu kurulardanken diğerleri de çirkefliği ve sinsiliği vazgeçilmez erdemler olarak benimsemişler. Hepsinin amk.

Şimdi, bu tatlı ortamda benim en büyük problemim tanıdığım ama arkadaşım olmayan insanlarla selamlaşma problemi. Samimi olarak söylemeliyim ki, çok fazla geriliyorum. Selamlaşma sonucu ise kendimi kötü hissediyorum, bu kötü hissetme durumunu bir süre atamıyorum üzerimden. Yaşam sürem azalıyor sanki stresten.

Beşinci yılımdayım artık okulda. Bir sürü insan var bir şekilde tanıdığım ya da simasına aşina olduğum. Aşırı arkadaş edinme heveslisi biri de olmadığımdan çoğuyla uzun süredir muhabbet etmişliğim olmuyor.

Beni yoran şey bu gri çizgiler. Hangi kişilere uzaktan selam vermeliyim? Hangi kişilere merhaba demeliyim ve hangileriyle durup konuşmalıyım? Ya da lan bununla selamlaşmalarımızın zaman aşımı geldi de artık tanımazdan gelme aşamasına mı geçsem?

Ya da bölümde sürekli görüyorsun birini. Her gördüğünde selam versen iyice boku çıkacak. Ama yanından geçip gitsen de ayıp olmaz mı ki aceba?

Pöh cumartesi günkü testimi heyecanla bekler, herkese mutlu utopialarda yaşamaları dileğimi dilerim.