Emmeli

Hayatta birtakım zorluklarla karşılaşıyoruz bazen. Çok mutsuz ve çaresiz hissediyoruz kendimizi. Tüm çıkış yolları kapalıymışçasına hisler içersine gark oluyoruz. Bana da oldu. Bugün eve gelmeden önce lolipop aldım büfeden. Yalaya yalaya giderim evime diye düşündüm. Ambalajı açıp lolipopu ağzıma alana kadar dünya ne kadar da güzeldi. Lakin sonrasında büyük bir rahatsızlık içine düştüm. Tam lolipopun çubuğunun şekeriyle birleştiği noktada bir delik vardı ve bu sebepten ötrü emme eylemini layıkıyle yapamıyordum. Bahse değer bir durum olmadığını mı düşünüyorsunuz? Herkes kendi cehennemini yaşar dostum taam mı? Mutsuz bir şekilde şekeri bitirecektim. Fakat sonra şekeri ısırıp çubuğundan koparma fikri geldi aklıma. Lolipop yemekten daha farklı bir deneyim oldu, ama güzeldi. Bazen duruma göre kendimize elastikiyet verebilmeli ve farklı sulara yelken açmaktan korkmamalıyız.

Diğer bir kişiyle "bir" olma duygusu eğer bir yanılsama değilse, anlık bir şey yalnızca. İinsan konformist bir canlı ve ne kadar istese de doğası gereği diğerlerine karşı dürüst olamıyor. Her şeyi konuştuğunuzu, hiçbir şeyi saklamadığınızı düşünebilirsiniz. Ama bu her şeyi, her düşünceyi anlatma durumunu sürdürmek çok güçtür. Küçük küçük düşünce kırıntıları aralardan sızmaya başlar. Anlatmaya değer bir şey, ciddi olarak düşündüğünüz bir şey değildir. Kendiniz de düşündüğünüzün hiçbir manası olmadığı fikrindesinizdir. Bu yüzden söylememeye karar verirsiniz, bilinçli bir karar değildir bu. Ama o noktadan sonra başlamıştır artık. Onun kafasındaki siz ile gerçek siz arasında ayrım başlamıştır ve uçuruma dönüşmeye meyilliymiş gibi görünüyor. Falan filan bişeyler.